די פֿרײלעכע קאָמפּאַניע: דערצײלונג
א
אין אַ הײסן זומערטאָג, אין אײנע פֿון די גרױסע גאַסן פֿון דער
גרױסער שטאָט, װעלן מיר זאָגן אין יעהופּעץ, האָט געשפּאַצירט
מיט אַ ציגאַר אין די צײן אַ שװאַרצער יונגערמאַן מיט רױטע בעקלעך
פֿון אַ יאָר... איך קאָן אײַך נישט זאָגן אַקוראַט פֿון װיפֿל יאָר, װאָרעם
איך האָב זײַן פּאַס נישט געזען. אַמאָל, אַז מע האָט נאָך בײַ אונדז געטראָגן
בערד, האָט מען נאָך דער באָרד גרינג געקאָנט שאַצן יענעמס יאָרן.
הײַנט, אַז שערן און גאָלן די באָרד איז געװאָרן בײַ ייִדן, ברוך־השם, אַ
װאָכעדיקער גאַנג ― אַדרבא, נאַט אײַך אַ געגאָלטע מאָרדע און זײַט אַ
בריה, טרעפֿט װיפֿל איז זי אַלט?... אַנדערע איז גאָר שװער צו דערקענען
אַפֿילו, צי זײ זײַנען ייִדן, דאָס הײסט, אַז מע קוקט זיך גוט צו צו זײ,
דערקענט מען זײ אַפֿילו גרײַלעך. מע דערקענט זײ נאָך דער נאָז, נאָך די
אױגן, נאָכן קוק. אַ ייִד קוקט גאָר אַנדערש; אַ ייִד, אַז ער קוקט אױף אײַך,
לײענט איר איבער אין זײַנע אױגן: „װער זײַט איר? עפּעס זײַט איר מיר
קענטלעך? און װאָס איז אײַער טועכץ? זאָגט ― אפֿשר קאָנען מיר
אײנס דאָס אַנדערע צו נוץ קומען?“ אָט אַזױ קוקט אַ ייִד... נאָר מיר קערן
זיך אום צוריק צו אונדזער פּאַרשױן, צום שװאַרצן יונגנמאַן.
דער שװאַרצער יונגערמאַן איז זיך געגאַנגען פּאַװאָלינקע, נישט
|
|
di freylekhe kompanye: dertseylung
#
in a heysn zumertog, in eyne fun di groyse gasn fun der
groyser shtot, veln mir zogn in yehupets, hot geshpatsirt
mit a tsigar in di tseyn a shvartser yungerman mit royte beklekh
fun a yor... ikh kon aykh nisht zogn akurat fun vifl yor, vorem
ikh hob zayn pas nisht gezen. amol, az me hot nokh bay undz getrogn
berd, hot men nokh der bord gring gekont shatsn yenems yorn.
haynt, az shern un goln di bord iz gevorn bay yidn, brukh-hshm, a
vokhediker gang ― aderabe, nat aykh a gegolte morde un zayt a
berye, treft vifl iz zi alt?... andere iz gor shver tsu derkenen
afile, tsi zey zaynen yidn, dos heyst, az me kukt zikh gut tsu tsu zey,
derkent men zey afile graylekh. me derkent zey nokh der noz, nokh di
oygn, nokhn kuk. a yid kukt gor andersh; a yid, az er kukt oyf aykh,
leyent ir iber in zayne oygn: "ver zayt ir? epes zayt ir mir
kentlekh? un vos iz ayer tuekhts? zogt ― efsher konen mir
eyns dos andere tsu nuts kumen?'' ot azoy kukt a yid... nor mir kern
zikh um tsurik tsu undzer parshoyn, tsum shvartsn yungnman.
der shvartser yungerman iz zikh gegangen pavolinke, nisht
|
די פֿרײלעכע קאָמפּאַניע: דערצײלונג
א
אין אַ הײסן זומערטאָג, אין אײנע פֿון די גרױסע גאַסן פֿון דער
גרױסער שטאָט, װעלן מיר זאָגן אין <<יעהופּעץ>>, האָט געשפּאַצירט
מיט אַ ציגאַר אין די צײן אַ שװאַרצער יונגערמאַן מיט רױטע בעקלעך
פֿון אַ יאָר... איך קאָן אײַך נישט זאָגן אַקוראַט פֿון װיפֿל יאָר, װאָרעם
איך האָב זײַן פּאַס נישט געזען. אַמאָל, אַז מע האָט נאָך בײַ אונדז געטראָגן
בערד, האָט מען נאָך דער באָרד גרינג געקאָנט שאַצן יענעמס יאָרן.
הײַנט, אַז שערן און גאָלן די באָרד איז געװאָרן בײַ ייִדן, ברוך־השם, אַ
װאָכעדיקער גאַנג ― אַדרבא, נאַט אײַך אַ געגאָלטע מאָרדע און זײַט אַ
בריה, טרעפֿט װיפֿל איז זי אַלט?... אַנדערע איז גאָר שװער צו דערקענען
אַפֿילו, צי זײ זײַנען ייִדן, דאָס הײסט, אַז מע קוקט זיך גוט צו צו זײ,
דערקענט מען זײ אַפֿילו גרײַלעך. מע דערקענט זײ נאָך דער נאָז, נאָך די
אױגן, נאָכן קוק. אַ ייִד קוקט גאָר אַנדערש; אַ ייִד, אַז ער קוקט אױף אײַך,
לײענט איר איבער אין זײַנע אױגן: „װער זײַט איר? עפּעס זײַט איר מיר
קענטלעך? און װאָס איז אײַער טועכץ? זאָגט ― אפֿשר קאָנען מיר
אײנס דאָס אַנדערע צו נוץ קומען?“ אָט אַזױ קוקט אַ ייִד... נאָר מיר קערן
זיך אום צוריק צו אונדזער פּאַרשױן, צום שװאַרצן יונגנמאַן.
דער שװאַרצער יונגערמאַן איז זיך געגאַנגען פּאַװאָלינקע, נישט
|