אין שטורעם 323
טאָכטער מאַשאַ, און טאַמאַראַ נעמט אים אױף זײער פֿרײַנטלעך, פֿירט
אים אַרײַן באַזונדער אין אַ חדר, און זעצט זיך אַװעק מיט אים שמועסן
װעגן זײַן טאָכטער מאַשאַ. און איציקל שאָסטעפּאַל בלײַבט איבער מיט
זײַן פֿרױ שיװקע אין צװײען, קוקן זיך איבער אָן װערטער, און יעדער
פֿון זײ לאָזט אַרױס אַ זיפֿץ פֿונעם טיפֿן, טיפֿן האַרצן...
קאַפּיטל 2.
פּסח צוס סדר
װער איז אָט דער שײנער קעניג מיט די גרױסע שװאַרצע אױגן,
מיט דעם שײנעם שװאַרצן געקרײַזלטן באָרד, אין די װײַסע זײַדענע
קלײדער, מיטן װײַסן זײַדענעם היטעלע און מיט די װײַסע זײַדענע
שיכלעך, װאָס זיצט אױבנאָן אָנגעלענט אױף דעם הסב־בעט אַזױ רויִק, און
אַזױ מילד, און אַזױ גוט, און אַזױ פֿרײַנטלעך צו יעדן? זאָל דאָס זײן
איציקל שאָסטעפּאַל, דער שטענדיק פֿאַרטראָגענער, צעטראָגענער,
פֿאַרהאַװעטער, פֿאַרטאַרעראַמטער איציקל שאָסטעפּאַל? װוּ איז אַהינגעקומען
זײַן אומרויִק פּנים, זײַן אײַלעניש, זײַן לױפֿעניש, זײַנע געשעפֿטן מיט
זײַנע דרײענישן, פֿאַרדרײענישן און לאָדענישן מיט „קאַזנאַ“, מיט
מענטשן און מיט דער גאַנצער װעלט?
װער איז אָט די פּרעכטיקע קעניגן, װאָס זיצט אים בײַ דער רעכטער
האַנט מיט אַזאַ גדלות, אױסגעצירט מיט פּערל און מיט בריליאַנטן, װאָס
בלישטשען און פֿינקלען קעגן דעם פֿינקלדיקן װײַן, װאָס אין די
גלאַנצנדיקע פֿלעשער, און געבן צו איר אַמאָליקן שײן פּנים אַזױ פֿיל חן און
גדלות, אַז ס'איז גאָרנישט צו דערקענען אין איר די שטענדיק פֿאַרזאָרגטע
און פֿאַרצאָרנטע שיװקע שאָסטעפּאַל, װאָס װערט פֿאַרשװאַרצט בײַ איר
מאַן דעם דעספּאָט אין עושר און אין כּבֿוד?...
װער איז אָט די גלענצנדע, מאַיעסטעטיש שײנע פּרינצעסין, מיט די
גרױסע שײנע שװאַרצע אױגן און מיט די גלענצנדיקע שװאַרצע
געקרײַזלטע האָר, װאָס פּאַסן זיך אַזױ צו דעם װײַסן קלײד, װאָס די מוטער
האָט מיט טרערן געפּועלט בײַ איר, זי זאָל דאָס אָנטאָן כאָטש אײן מאָל
|
|
in shturem 323
tokhter masha, un tamara nemt im oyf zeyer frayntlekh, firt
im arayn bazunder in a kheyder, un zetst zikh avek mit im shmuesn
vegn zayn tokhter masha. un itsikl shostepal blaybt iber mit
zayn froy shivke in tsveyen, kukn zikh iber on verter, un yeder
fun zey lozt aroys a zifts funem tifn, tifn hartsn...
kapitl 2.
peysekh tsus seyder
ver iz ot der sheyner kenig mit di groyse shvartse oygn,
mit dem sheynem shvartsn gekrayzltn bord, in di vayse zaydene
kleyder, mitn vaysn zaydenem hitele un mit di vayse zaydene
shikhlekh, vos zitst oybnon ongelent oyf dem hsb-bet azoy ruik, un
azoy mild, un azoy gut, un azoy frayntlekh tsu yedn? zol dos zayen
itsikl shostepal, der shtendik fartrogener, tsetrogener,
farhaveter, fartareramter itsikl shostepal? vu iz ahingekumen
zayn umruik ponem, zayn aylenish, zayn loyfenish, zayne gesheftn mit
zayne dreyenishn, fardreyenishn un lodenishn mit "kazna'', mit
mentshn un mit der gantser velt?
ver iz ot di prekhtike kenign, vos zitst im bay der rekhter
hant mit aza gadles, oysgetsirt mit perl un mit brilyantn, vos
blishtshen un finklen kegn dem finkldikn vayn, vos in di
glantsndike flesher, un gebn tsu ir amolikn sheyn ponem azoy fil kheyn un
gadles, az s'iz gornisht tsu derkenen in ir di shtendik farzorgte
un fartsornte shivke shostepal, vos vert farshvartst bay ir
man dem despot in oysher un in koved?...
ver iz ot di glentsnde, mayestetish sheyne printsesin, mit di
groyse sheyne shvartse oygn un mit di glentsndike shvartse
gekrayzlte hor, vos pasn zikh azoy tsu dem vaysn kleyd, vos di muter
hot mit trern gepuelt bay ir, zi zol dos onton khotsh eyn mol
|
אין שטורעם 323
טאָכטער מאַשאַ, און טאַמאַראַ נעמט אים אױף זײער פֿרײַנטלעך, פֿירט
אים אַרײַן באַזונדער אין אַ חדר, און זעצט זיך אַװעק מיט אים שמועסן
װעגן זײַן טאָכטער מאַשאַ. און איציקל שאָסטעפּאַל בלײַבט איבער מיט
זײַן פֿרױ שיװקע אין צװײען, קוקן זיך איבער אָן װערטער, און יעדער
פֿון זײ לאָזט אַרױס אַ זיפֿץ פֿונעם טיפֿן, טיפֿן האַרצן...
קאַפּיטל 2.
פּסח צוס סדר
װער איז אָט דער שײנער קעניג מיט די גרױסע שװאַרצע אױגן,
מיט דעם שײנעם שװאַרצן געקרײַזלטן באָרד, אין די װײַסע זײַדענע
קלײדער, מיטן װײַסן זײַדענעם היטעלע און מיט די װײַסע זײַדענע
שיכלעך, װאָס זיצט אױבנאָן אָנגעלענט אױף דעם הסב־בעט אַזױ רויִק, און
אַזױ מילד, און אַזױ גוט, און אַזױ פֿרײַנטלעך צו יעדן? זאָל דאָס זײן
איציקל שאָסטעפּאַל, דער שטענדיק פֿאַרטראָגענער, צעטראָגענער,
פֿאַרהאַװעטער, פֿאַרטאַרעראַמטער איציקל שאָסטעפּאַל? װוּ איז אַהינגעקומען
זײַן אומרויִק פּנים, זײַן אײַלעניש, זײַן לױפֿעניש, זײַנע געשעפֿטן מיט
זײַנע דרײענישן, פֿאַרדרײענישן און לאָדענישן מיט „קאַזנאַ“, מיט
מענטשן און מיט דער גאַנצער װעלט?
װער איז אָט די פּרעכטיקע קעניגן, װאָס זיצט אים בײַ דער רעכטער
האַנט מיט אַזאַ גדלות, אױסגעצירט מיט פּערל און מיט בריליאַנטן, װאָס
בלישטשען און פֿינקלען קעגן דעם פֿינקלדיקן װײַן, װאָס אין די
גלאַנצנדיקע פֿלעשער, און געבן צו איר אַמאָליקן שײן פּנים אַזױ פֿיל חן און
גדלות, אַז ס'איז גאָרנישט צו דערקענען אין איר די שטענדיק פֿאַרזאָרגטע
און פֿאַרצאָרנטע שיװקע שאָסטעפּאַל, װאָס װערט פֿאַרשװאַרצט בײַ איר
מאַן דעם דעספּאָט אין עושר און אין כּבֿוד?...
װער איז אָט די גלענצנדע, מאַיעסטעטיש שײנע פּרינצעסין, מיט די
גרױסע שײנע שװאַרצע אױגן און מיט די גלענצנדיקע שװאַרצע
געקרײַזלטע האָר, װאָס פּאַסן זיך אַזױ צו דעם װײַסן קלײד, װאָס די מוטער
האָט מיט טרערן געפּועלט בײַ איר, זי זאָל דאָס אָנטאָן כאָטש אײן מאָל
|