דער בלוטיקער שפּאַס
דאָס אײן און פֿערציקסטע קאַפּיטל: װער איז גערעכט?
אַרײַנשלעפּן דעם פּסח אין שטוב אַרײַן ― איז ניט אַזאַ גרינגע
זאַך, װי עס װײַזט זיך אױס אױפֿן ערשטן קוק. און װער שמועסט,
אין געמײנעם גראַד, װוּ ס'איז ניטאָ קײן איבעריקע הענט ― קומט
עס אָן זײער שװער, טאַקע ממש כּקריעת־ים־סוף. און דאָך קאָן זיך
שׂרה שאַפּיראָ באַרימען, אַז זי איז מיטן פּסח פֿאַרטיק געװאָרן
באַצײַטנס, מע קאָן זאָגן, נאָך גאָר פֿאַר פֿרי. די זון האָט נאָך
אַפֿילו ניט געקליבן זיך אונטערגײן. אַ סך בעל־הביתטעס אין איר
גראַד, װאָס אַרבעטן, אַזױ װי זי, אַלײן, אָן דינסטן, האָבן
נאָך געהאַלטן גאָר פֿון פֿאָרנט, און בײַ איר איז שױן געװען כּמעט
אינגאַנצן פּסחיק, כאָטש נעם און זעץ זיך אַװעק צום סדר. אַלצדינג
איז דאָ געװען רײן אַזױ װי גאָלד. אַלעס האָט שעמערירט און
געפֿינקלט און אַרױסגעזונגען פֿון אַלע װינקעלעך. דער טיש איז שױן
געװען איבערגעצױגן מיט אַ שנײ־װײסן טישטעך. די לײַכטער מיט
די בענטשליכט זײַנען שױן געװען גרײט. אױך די קערה מיט די
מצות און דער װײַן, װאָס דוד שאַפּיראָ מיטן זון האָבן געבראַכט
צו טראָנען פֿון קעלער, אָנגעטאָן אין די גרינע און רױטע קאַפּסולן,
זענען שױן געשטאַנען אױפֿן טיש. אַפֿילו דער מרור מיטן חרוסת
האָבן זיך שױן געלאָזט הערן אין נאָן אַרײַן מיט זײער שאַרפֿן
ריח פֿון פֿרישן נאָר־װאָס אָנגעריבענעם כרײן.
שׂרה אַלײן איז געװען נאָך האַלב יום־טובֿדיק אָנגעטאָן,
געשטאַנען מיט פֿאַרקאַטשעטע אַרבל אין קיך, פֿאַרקלאַפּט מיט אײער
די צוגעפֿירטע מצה־מײַל, װאָס זי האָט נאָר־װאָס געקליבן זיך
אױסגיסן אױף אַ הײסער מיט שמאַלץ אָנגעשמירטער סקאָװערדע ―
|
|
der blutiker shpas
dos eyn un fertsikste kapitl: ver iz gerekht?
araynshlepn dem peysekh in shtub arayn ― iz nit aza gringe
zakh, vi es vayzt zikh oys oyfn ershtn kuk. un ver shmuest,
in gemeynem grad, vu s'iz nito keyn iberike hent ― kumt
es on zeyer shver, take mamesh Kkriyes-im-suf. un dokh kon zikh
shore shapiro barimen, az zi iz mitn peysekh fartik gevorn
batsaytns, me kon zogn, nokh gor far fri. di zun hot nokh
afile nit geklibn zikh untergeyn. a sakh balebostes in ir
grad, vos arbetn, azoy vi zi, aleyn, on dinstn, hobn
nokh gehaltn gor fun fornt, un bay ir iz shoyn geven kemat
ingantsn peysekhik, khotsh nem un zets zikh avek tsum seyder. altsding
iz do geven reyn azoy vi gold. ales hot shemerirt un
gefinklt un aroysgezungen fun ale vinkelekh. der tish iz shoyn
geven ibergetsoygn mit a shney-veysn tishtekh. di laykhter mit
di bentshlikht zaynen shoyn geven greyt. oykh di keare mit di
matses un der vayn, vos Doved shapiro mitn zun hobn gebrakht
tsu tronen fun keler, ongeton in di grine un royte kapsuln,
zenen shoyn geshtanen oyfn tish. afile der morer mitn kharoyses
hobn zikh shoyn gelozt hern in non arayn mit zeyer sharfn
reyekh fun frishn nor-vos ongeribenem khreyn.
shore aleyn iz geven nokh halb yum-tuvdik ongeton,
geshtanen mit farkatshete arbl in kikh, farklapt mit eyer
di tsugefirte mtsh-mayl, vos zi hot nor-vos geklibn zikh
oysgisn oyf a heyser mit shmalts ongeshmirter skoverde ―
|
דער בלוטיקער שפּאַס
דאָס אײן און פֿערציקסטע קאַפּיטל: װער איז גערעכט?
אַרײַנשלעפּן דעם פּסח אין שטוב אַרײַן ― איז ניט אַזאַ גרינגע
זאַך, װי עס װײַזט זיך אױס אױפֿן ערשטן קוק. און װער שמועסט,
אין געמײנעם גראַד, װוּ ס'איז ניטאָ קײן איבעריקע הענט ― קומט
עס אָן זײער שװער, טאַקע ממש כּקריעת־ים־סוף. און דאָך קאָן זיך
שׂרה שאַפּיראָ באַרימען, אַז זי איז מיטן פּסח פֿאַרטיק געװאָרן
באַצײַטנס, מע קאָן זאָגן, נאָך גאָר פֿאַר פֿרי. די זון האָט נאָך
אַפֿילו ניט געקליבן זיך אונטערגײן. אַ סך בעל־הביתטעס אין איר
גראַד, װאָס אַרבעטן, אַזױ װי זי, אַלײן, אָן דינסטן, האָבן
נאָך געהאַלטן גאָר פֿון פֿאָרנט, און בײַ איר איז שױן געװען כּמעט
אינגאַנצן פּסחיק, כאָטש נעם און זעץ זיך אַװעק צום סדר. אַלצדינג
איז דאָ געװען רײן אַזױ װי גאָלד. אַלעס האָט שעמערירט און
געפֿינקלט און אַרױסגעזונגען פֿון אַלע װינקעלעך. דער טיש איז שױן
געװען איבערגעצױגן מיט אַ שנײ־װײסן טישטעך. די לײַכטער מיט
די בענטשליכט זײַנען שױן געװען גרײט. אױך די קערה מיט די
מצות און דער װײַן, װאָס דוד שאַפּיראָ מיטן זון האָבן געבראַכט
צו טראָנען פֿון קעלער, אָנגעטאָן אין די גרינע און רױטע קאַפּסולן,
זענען שױן געשטאַנען אױפֿן טיש. אַפֿילו דער מרור מיטן חרוסת
האָבן זיך שױן געלאָזט הערן אין נאָן אַרײַן מיט זײער שאַרפֿן
ריח פֿון פֿרישן נאָר־װאָס אָנגעריבענעם כרײן.
שׂרה אַלײן איז געװען נאָך האַלב יום־טובֿדיק אָנגעטאָן,
געשטאַנען מיט פֿאַרקאַטשעטע אַרבל אין קיך, פֿאַרקלאַפּט מיט אײער
די צוגעפֿירטע מצה־מײַל, װאָס זי האָט נאָר־װאָס געקליבן זיך
אױסגיסן אױף אַ הײסער מיט שמאַלץ אָנגעשמירטער סקאָװערדע ―
|