דער בלוטיקער שפּאַס
דאָס פֿיר־און־דרײַסיקסטע קאַפּיטל: „שאָלכאַ־נאַראָך [шолха нарохь: שולחן־ערוך]“
אונדזער ראַבינאָװיטש־פּאָפּאָװ, װאָס איז געקומען זען, „װי
ייִדן באַקן מצות“, האָט זיך אונטערגעגאַרטלט גאָר אױף אַן אַנדער
אופֿן און גענומען קוקן מיט אױגן... ער האָט זיך דאָס װאָרט
געגעבן, פֿאַרשטײט איר מיך, אײנמאָל פֿאַר אַלעמאָל, ער מוז
דערגײן דעם גאַנצן אמת! דו מצה, האָט אים, הײסט עס,
באַדאַרפֿט עפֿענען די אױגן, צעטרײַבן אַלע װאָלקנס און אײנמאָל
פֿאָר אַלעמאָל מאַכן אַ סוף צו יענעם קאָשמאַר, צו יענעם
הינערפּלעט, אין װעלכער ער האָט זיך געפֿונען, זינט עס האָט זיך
געטראָפֿן אָט דאָ די מיאוסע מעשׂה מיט דעם געהרגעטן קירילעכעס
זונדל װאָלאָדקע.
אָט דער װאָלאָדקע איז געפֿונען געװאָרן אין אַזאַ שרעקלעכן
אופֿן, אַז מע האָט געמוזט צוגעבן, אַז דאָ איז פֿאָרגעקומען עפּעס
אַזעלכעס, װאָס טרעפֿט אײן מאָל אין הונדערט יאָר... דערצו האָט
ער זיך אָנגעלײענט אױף די געװיסע בלעטער װעגן די
אומגעלומפּערטע אַכזריות, װאָס ייִדן טוען מיט קריסטלעכע קינדער, אַז עס
קומט אַקוראַט אין דער צײַט, פֿאַר פּסח, צוליב זײער מצה...
„דאָס איז דאָך קלאָר װי דער טאָג, אַז ייִדן האָבן געטײט
נעבעך דעם אומגליקלעכן װאָלאָדקע!“ ― אַזױ האָבן די געװיסע
בלעטער ניט אױפֿגעהערט צו איבערחזרן נאָך אַ מאָל און נאָך אַ מאָל
דאָס אײגענע לידל. ― און ניט נאָר גלײַך גענומען און געטײט,
נאָר פֿריִער גוט אָנגעמוטשעט, אױסגעצאַפּט לעבעדיקערהײט פֿון אים,
און שטײענדיק, דאָס גאַנצע בלוט פֿון די אָדערן דורך נײַן און
|
|
der blutiker shpas
dos fir-un-draysikste kapitl: "sholkha-narokh [шолха нарохь:
shulHn-erukh]''
undzer rabinovitsh-popov, vos iz gekumen zen, "vi
yidn bakn matses'', hot zikh untergegartlt gor oyf an ander
oyfn un genumen kukn mit oygn... er hot zikh dos vort
gegebn, farshteyt ir mikh, eynmol far alemol, er muz
dergeyn dem gantsn emes! du matse, hot im, heyst es,
badarft efenen di oygn, tsetraybn ale volkns un eynmol
for alemol makhn a suf tsu yenem koshmar, tsu yenem
hinerplet, in velkher er hot zikh gefunen, zint es hot zikh
getrofn ot do di mi#use mayse mit dem gehrgetn kirilekhes
zundl volodke.
ot der volodke iz gefunen gevorn in aza shreklekhn
oyfn, az me hot gemuzt tsugebn, az do iz forgekumen epes
azelkhes, vos treft eyn mol in hundert yor... dertsu hot
er zikh ongeleyent oyf di gevise bleter vegn di
umgelumperte akhzoryes, vos yidn tuen mit kristlekhe kinder, az es
kumt akurat in der tsayt, far peysekh, tsulib zeyer matse...
"dos iz dokh klor vi der tog, az yidn hobn geteyt
nebekh dem umgliklekhn volodke!'' ― azoy hobn di gevise
bleter nit oyfgehert tsu iberkhazrn nokh a mol un nokh a mol
dos eygene lidl. ― un nit nor glaykh genumen un geteyt,
nor frier gut ongemutshet, oysgetsapt lebedikerhayt fun im,
un shteyendik, dos gantse blut fun di odern durkh nayn un
|
דער בלוטיקער שפּאַס
דאָס פֿיר־און־דרײַסיקסטע קאַפּיטל: „שאָלכאַ־נאַראָך [шолха нарохь: שולחן־ערוך]“
אונדזער ראַבינאָװיטש־פּאָפּאָװ, װאָס איז געקומען זען, „װי
ייִדן באַקן מצות“, האָט זיך אונטערגעגאַרטלט גאָר אױף אַן אַנדער
אופֿן און גענומען קוקן מיט אױגן... ער האָט זיך דאָס װאָרט
געגעבן, פֿאַרשטײט איר מיך, אײנמאָל פֿאַר אַלעמאָל, ער מוז
דערגײן דעם גאַנצן אמת! דו מצה, האָט אים, הײסט עס,
באַדאַרפֿט עפֿענען די אױגן, צעטרײַבן אַלע װאָלקנס און אײנמאָל
פֿאָר אַלעמאָל מאַכן אַ סוף צו יענעם קאָשמאַר, צו יענעם
הינערפּלעט, אין װעלכער ער האָט זיך געפֿונען, זינט עס האָט זיך
געטראָפֿן אָט דאָ די מיאוסע מעשׂה מיט דעם געהרגעטן קירילעכעס
זונדל װאָלאָדקע.
אָט דער װאָלאָדקע איז געפֿונען געװאָרן אין אַזאַ שרעקלעכן
אופֿן, אַז מע האָט געמוזט צוגעבן, אַז דאָ איז פֿאָרגעקומען עפּעס
אַזעלכעס, װאָס טרעפֿט אײן מאָל אין הונדערט יאָר... דערצו האָט
ער זיך אָנגעלײענט אױף די געװיסע בלעטער װעגן די
אומגעלומפּערטע אַכזריות, װאָס ייִדן טוען מיט קריסטלעכע קינדער, אַז עס
קומט אַקוראַט אין דער צײַט, פֿאַר פּסח, צוליב זײער מצה...
„דאָס איז דאָך קלאָר װי דער טאָג, אַז ייִדן האָבן געטײט
נעבעך דעם אומגליקלעכן װאָלאָדקע!“ ― אַזױ האָבן די געװיסע
בלעטער ניט אױפֿגעהערט צו איבערחזרן נאָך אַ מאָל און נאָך אַ מאָל
דאָס אײגענע לידל. ― און ניט נאָר גלײַך גענומען און געטײט,
נאָר פֿריִער גוט אָנגעמוטשעט, אױסגעצאַפּט לעבעדיקערהײט פֿון אים,
און שטײענדיק, דאָס גאַנצע בלוט פֿון די אָדערן דורך נײַן און
|