דער בלוטיקער שפּאַס
דאָס אַכטע קאַפּיטל.: טומאַרקין און לאַפּידוס
טומאַרקין װערט פֿאַרשװוּנדן, און אױף זײַן אָרט װאַקסט אױס
לאַפּידוס, דער פֿראַנט מיטן טשאַקנדיקן שטעקעלע.
― װאָס הערט זיך עפּעס בײַ אײַך, ראַבינאָװיטש? נישטאָ נאָך
קײן נײַעס? איך האָב געהערט, אַז מיט פֿינף צװעלפֿטלעך װעט ניט
אַרײַן אײנער אַפֿילו... װאָס האָט גערעדט מיט אײַך אָט דער פֿאַנאַטיק?
― װעלכער פֿאַנאַטיק?
― אָט דער שװאַרצער קאָטער מיט די גרײַזלעך... אָנקוקן
קאָן איך זײ ניט, אָט די ציוניסטן!
― װאָס האָט איר צו די ציוניסטן? ― פֿרעגט אים ראַבינאָװיטש,
אַלײן ניט צו װיסן אַקוראַט, װאָס איז אַזעלכס „ציוניסטן“.
― איר קענט זײ דען נישט? איר װײסט ניט, אַז זײ זענען
שאָװיניסטן, װאָס װאָלטן װעלן, אַז אַלע זאָלן דענקען אָט דאָס
װאָס זײ?...
כאָטש די דאָזיקע באַקאַנטשאַפֿט איז געשלאָסן געװאָרן נאָר
ניט לאַנג, אי דאָס פֿאַרבײַגײענדיק, פֿונדעסטװעגן האָט לאַפּידוס
אָנגענומען ראַבינאָװיטשן פֿאַרן קנעפּל, גאַנץ ייִדישלעך, און האָט
גענומען שיטן פּעך און שװעבל אױף טומאַרקינען און אױף אַלע
ציוניסטן, רעדן װאָס אין דער קאָרט, המנס מסירות:
― אָנקוקן קאָן איך זײ, ניט אָט די צבֿועקעס, גאָטס
סטראַפּטשעס, װאָס נעמען זיך אָן די קריװדע פֿונעם רבונו־של־עולם! ס'איז
זײער עסק, װאָס טאָמער האָבן זיך געטױפֿט עטלעכע אומגליקלעכע
קינדער, צוליב דעם, זײ זאָל זיך אױפֿהערן אַרומדרײען אָט דאָ
אין דרױסן, װי איך מיט אײַך... איך פֿרעג אײַך, װאָס און צוליב
װאָס לײדן מיר טאַקע, איך און איר? הי? און ביז װי לאַנג נאָך
|
|
der blutiker shpas
dos akhte kapitl.: tumarkin un lapidus
tumarkin vert farshvundn, un oyf zayn ort vakst oys
lapidus, der frant mitn tshakndikn shtekele.
― vos hert zikh epes bay aykh, rabinovitsh? nishto nokh
keyn nayes? ikh hob gehert, az mit finf tsvelftlekh vet nit
arayn eyner afile... vos hot geredt mit aykh ot der fanatik?
― velkher fanatik?
― ot der shvartser koter mit di grayzlekh... onkukn
kon ikh zey nit, ot di tsyunistn!
― vos hot ir tsu di tsyunistn? ― fregt im rabinovitsh,
aleyn nit tsu visn akurat, vos iz azelkhs "tsyunistn''.
― ir kent zey den nisht? ir veyst nit, az zey zenen
shovinistn, vos voltn veln, az ale zoln denken ot dos
vos zey?...
khotsh di dozike bakantshaft iz geshlosn gevorn nor
nit lang, i dos farbaygeyendik, fundestvegn hot lapidus
ongenumen rabinovitshn farn knepl, gants yidishlekh, un hot
genumen shitn pekh un shvebl oyf tumarkinen un oyf ale
tsyunistn, redn vos in der kort, hmns mesires:
― onkukn kon ikh zey, nit ot di tsvuakes, gots
straptshes, vos nemen zikh on di krivde funem rbunu-shl-eulm! s'iz
zeyer eysek, vos tomer hobn zikh getoyft etlekhe umgliklekhe
kinder, tsulib dem, zey zol zikh oyfhern arumdreyen ot do
in droysn, vi ikh mit aykh... ikh freg aykh, vos un tsulib
vos leydn mir take, ikh un ir? hi? un biz vi lang nokh
|
דער בלוטיקער שפּאַס
דאָס אַכטע קאַפּיטל.: טומאַרקין און לאַפּידוס
טומאַרקין װערט פֿאַרשװוּנדן, און אױף זײַן אָרט װאַקסט אױס
לאַפּידוס, דער פֿראַנט מיטן טשאַקנדיקן שטעקעלע.
― װאָס הערט זיך עפּעס בײַ אײַך, ראַבינאָװיטש? נישטאָ נאָך
קײן נײַעס? איך האָב געהערט, אַז מיט פֿינף צװעלפֿטלעך װעט ניט
אַרײַן אײנער אַפֿילו... װאָס האָט גערעדט מיט אײַך אָט דער פֿאַנאַטיק?
― װעלכער פֿאַנאַטיק?
― אָט דער שװאַרצער קאָטער מיט די גרײַזלעך... אָנקוקן
קאָן איך זײ ניט, אָט די ציוניסטן!
― װאָס האָט איר צו די ציוניסטן? ― פֿרעגט אים ראַבינאָװיטש,
אַלײן ניט צו װיסן אַקוראַט, װאָס איז אַזעלכס „ציוניסטן“.
― איר קענט זײ דען נישט? איר װײסט ניט, אַז זײ זענען
שאָװיניסטן, װאָס װאָלטן װעלן, אַז אַלע זאָלן דענקען אָט דאָס
װאָס זײ?...
כאָטש די דאָזיקע באַקאַנטשאַפֿט איז געשלאָסן געװאָרן נאָר
ניט לאַנג, אי דאָס פֿאַרבײַגײענדיק, פֿונדעסטװעגן האָט לאַפּידוס
אָנגענומען ראַבינאָװיטשן פֿאַרן קנעפּל, גאַנץ ייִדישלעך, און האָט
גענומען שיטן פּעך און שװעבל אױף טומאַרקינען און אױף אַלע
ציוניסטן, רעדן װאָס אין דער קאָרט, המנס מסירות:
― אָנקוקן קאָן איך זײ, ניט אָט די צבֿועקעס, גאָטס
סטראַפּטשעס, װאָס נעמען זיך אָן די קריװדע פֿונעם רבונו־של־עולם! ס'איז
זײער עסק, װאָס טאָמער האָבן זיך געטױפֿט עטלעכע אומגליקלעכע
קינדער, צוליב דעם, זײ זאָל זיך אױפֿהערן אַרומדרײען אָט דאָ
אין דרױסן, װי איך מיט אײַך... איך פֿרעג אײַך, װאָס און צוליב
װאָס לײדן מיר טאַקע, איך און איר? הי? און ביז װי לאַנג נאָך
|