פֿרישמאַן[דוד בן שאול פֿרישמאַן 1859] צו גאַסט בײַ שלום־עליכם: אַ פּאָר עפּיזאָדלעך
דאָס איז געװען שױן לאַנג, גאַנץ לאַנג: מיר בײדע, נישט איך, נישט
פֿרישמאַן, האָבן נאָך אַפֿילו נישט געחלומט פֿון יובילעומס...
פּערזענלעך האָבן מיר זיך נישט געקענט. נאָר גוטע פֿרײַנד זײַנען
מיר געװעזן, אוהבֿים־נאמנים, געשריבן זיך אײנס דאָס אַנדערע בריװלעך,
„ידידי־יקירי־בריװלעך“, און געצױגן, געצױגן אײנס צו דאָס אַנדערע, װי
ס'איז גאַנץ נאַטירלעך בײַ יונגע שרײַבערס.
נאָר װי קומט די קאַץ איבערן װאַסער, אַז מען איז צעריסן ―
אײנער אין קיִעװ, דער אַנדערער אין װאַרשע ― אַ פֿאָלג מיך אַ גאַנג!
נאָר ס'איז אַ תּירוץ? ― אוהבֿים־נאמנים!...
בקיצור ― פֿרישמאַן איז געקומען קײן קיִעװ צו־גאַסט צו
שלום־עליכמען.
געקומען פֿרישמאַן!
פֿאַרשטײט זיך, אַרױסגעפֿאָרן אױפֿן װאָקזאַל באַגעגענען פֿרישמאַנען,
געבראַכט פֿרישמאַנען גלײַך צו זיך אַהײם, אים אָפּגעטראָטן אַ גאַנצן
אַפּאַרטאַמענט ― גוטע צײַטן געװען, זײ װעלן זיך שױן נישט אומקערן
מער...
װי אַזױ מע האָט פֿאַרבראַכט די צײַט ― באַדאַרפֿט איר נישט
פֿרעגן. בײדע געװען יונג, בײדע פֿריש, בײדע פֿרײלעך און בײדן האָט
געשפּאַרט ― לאַכן האָט זיך געװאָלט, לאַכן!
איך װעל נישט דערצײלן פֿון די געלעכטערן, װאָס זײַנען געװען
אין שטוב, אין גאַס, אין טעאַטער. דאָס זײַנען געװען אָפּשניצלעך פֿון
צװײ קונדסים, װאָס האָבן זיך לאַנג־לאַנג געצױגן אײנס צו דאָס אַנדערע,
און גאָט האָט זײ געהאָלפֿן ― חבֿרה האָבן זיך „צונױפֿגעסקאָמפּאַניעט“.
|
|
frishman[Doved ben sh#ul frishman 1859] tsu gast bay shlum-elikhm: a
por epizodlekh
dos iz geven shoyn lang, gants lang: mir beyde, nisht ikh, nisht
frishman, hobn nokh afile nisht gekholemt fun yubileums...
perzenlekh hobn mir zikh nisht gekent. nor gute fraynd zaynen
mir gevezn, uhBim-nemonem, geshribn zikh eyns dos andere brivlekh,
"ididi-ikiri-brivlekh'', un getsoygn, getsoygn eyns tsu dos andere, vi
s'iz gants natirlekh bay yunge shraybers.
nor vi kumt di kats ibern vaser, az men iz tserisn ―
eyner in kiev, der anderer in varshe ― a folg mikh a gang!
nor s'iz a teyrets? ― uhBim-nemonem!...
bekitser ― frishman iz gekumen keyn kiev tsu-gast tsu
shlum-elikhmen.
gekumen frishman!
farshteyt zikh, aroysgeforn oyfn vokzal bagegenen frishmanen,
gebrakht frishmanen glaykh tsu zikh aheym, im opgetrotn a gantsn
apartament ― gute tsaytn geven, zey veln zikh shoyn nisht umkern
mer...
vi azoy me hot farbrakht di tsayt ― badarft ir nisht
fregn. beyde geven yung, beyde frish, beyde freylekh un beydn hot
geshpart ― lakhn hot zikh gevolt, lakhn!
ikh vel nisht dertseyln fun di gelekhtern, vos zaynen geven
in shtub, in gas, in teater. dos zaynen geven opshnitslekh fun
tsvey kundeysem, vos hobn zikh lang-lang getsoygn eyns tsu dos andere,
un got hot zey geholfn ― khevre hobn zikh "tsunoyfgeskompanyet''.
|
פֿרישמאַן[דוד בן שאול פֿרישמאַן 1859] צו גאַסט בײַ שלום־עליכם: אַ פּאָר עפּיזאָדלעך
דאָס איז געװען שױן לאַנג, גאַנץ לאַנג: מיר בײדע, נישט איך, נישט
פֿרישמאַן, האָבן נאָך אַפֿילו נישט געחלומט פֿון יובילעומס...
פּערזענלעך האָבן מיר זיך נישט געקענט. נאָר גוטע פֿרײַנד זײַנען
מיר געװעזן, אוהבֿים־נאמנים, געשריבן זיך אײנס דאָס אַנדערע בריװלעך,
„ידידי־יקירי־בריװלעך“, און געצױגן, געצױגן אײנס צו דאָס אַנדערע, װי
ס'איז גאַנץ נאַטירלעך בײַ יונגע שרײַבערס.
נאָר װי קומט די קאַץ איבערן װאַסער, אַז מען איז צעריסן ―
אײנער אין קיִעװ, דער אַנדערער אין װאַרשע ― אַ פֿאָלג מיך אַ גאַנג!
נאָר ס'איז אַ תּירוץ? ― אוהבֿים־נאמנים!...
בקיצור ― פֿרישמאַן איז געקומען קײן קיִעװ צו־גאַסט צו
שלום־עליכמען.
געקומען פֿרישמאַן!
פֿאַרשטײט זיך, אַרױסגעפֿאָרן אױפֿן װאָקזאַל באַגעגענען פֿרישמאַנען,
געבראַכט פֿרישמאַנען גלײַך צו זיך אַהײם, אים אָפּגעטראָטן אַ גאַנצן
אַפּאַרטאַמענט ― גוטע צײַטן געװען, זײ װעלן זיך שױן נישט אומקערן
מער...
װי אַזױ מע האָט פֿאַרבראַכט די צײַט ― באַדאַרפֿט איר נישט
פֿרעגן. בײדע געװען יונג, בײדע פֿריש, בײדע פֿרײלעך און בײדן האָט
געשפּאַרט ― לאַכן האָט זיך געװאָלט, לאַכן!
איך װעל נישט דערצײלן פֿון די געלעכטערן, װאָס זײַנען געװען
אין שטוב, אין גאַס, אין טעאַטער. דאָס זײַנען געװען אָפּשניצלעך פֿון
צװײ קונדסים, װאָס האָבן זיך לאַנג־לאַנג געצױגן אײנס צו דאָס אַנדערע,
און גאָט האָט זײ געהאָלפֿן ― חבֿרה האָבן זיך „צונױפֿגעסקאָמפּאַניעט“.
|