די װעלט גײט צוריק: אַ סינעמאַ־פֿאַנטאַזיע לכּבֿוד חנוכּה
א. רב אַבֿרהמעלע װײראַך בענטשט חנוכּה־ליכטלעך
אױפֿן לײַװנט אַ נגידיש הױז פֿון אַלטפֿרענקישן שטאַט. אַלטפֿרענקיש,
נאָר רײַך מעבל. אַלטמאָדישע בילדער, צװישן זײ נאַפּאָלעאָן דער
ערשטער, קײסער אַלעקסאַנדער, אױך אַלטע ייִדישע גדולים און גאונים,
מעשענע העסעס אױף די װענט מיט סטריגעװע ליכט. פֿון דעם גלעזערנעם
אַלטן שראַנק קוקן־אַרױס גאָלדענע און זילבערנע כּלים. צװישן זײ אַן
אַלטער בעכער, אַן אַלטער הדס. גאַנץ פֿאָרנט בײַ דער טיר אַ גרױס
זילבערן חנוכּה־לעמפּל, פֿיליגראַנע אַרבעט, אונטערגעהאַלטן מיט צװײ
לײבן; אױבן פֿױגלען מיט מאָדנע אױסגעדרײטע קעפּ. אַלץ איז פֿאַרטיק
צו בענטשן חנוכּה־ליכטלעך. דער בעל־הבית אַלײן, רב אַבֿרהמעלע
װײראַך, אַ גבֿירישער יונגערמאַן, אַ טאַטע פֿון קינדער, שטײט גרײט מיטן
װעקסן ליכטל (דער שמשׂ) אין האַנט; ער װאַרט נאָר אױף דער
בעל־הביתטע מיט די דינסטן ― זײ זאָלן אַרײַנקומען פֿון קיך הערן אים
חנוכּה־ליכטלעך בענטשן. עס עפֿנט זיך די טיר און עס קומט ־אַרײַן
פֿריִער די בעל־הביתטע, נחמה װײראַך, אַ װײַבל אַ יפֿת־תּואר, אַ סך
צירונג; איר גײט־נאָך אַ קינד, אַ ייִנגעלע פֿון אַ יאָר זיבן־אַכט, מיט אַ
זײַדן העמדעלע און מיט אַ גאָלד געאַרבעט סאַמעטן יאַרמעלקעלע אױפֿן
קאָפּ. באַלד קומען־אָן אױך די דינסטן, אַ ייִדענע אַ קעכין, אַ מײדל אַ
|
|
di velt geyt tsurik: a sinema-fantazye lekoved khaneke
#. reb eyvromele veyrakh bentsht khaneke-likhtlekh
oyfn layvnt a ngidish hoyz fun altfrenkishn shtat. altfrenkish,
nor raykh mebl. altmodishe bilder, tsvishn zey napoleon der
ershter, keyser aleksander, oykh alte yidishe gedoylem un geoynem,
meshene heses oyf di vent mit strigeve likht. fun dem glezernem
altn shrank kukn-aroys goldene un zilberne keylem. tsvishn zey an
alter bekher, an alter hodes. gants fornt bay der tir a groys
zilbern khaneke-lempl, filigrane arbet, untergehaltn mit tsvey
leybn; oybn foyglen mit modne oysgedreyte kep. alts iz fartik
tsu bentshn khaneke-likhtlekh. der balebos aleyn, reb eyvromele
veyrakh, a gevirisher yungerman, a tate fun kinder, shteyt greyt mitn
veksn likhtl (der shames) in hant; er vart nor oyf der
baleboste mit di dinstn ― zey zoln araynkumen fun kikh hern im
khaneke-likhtlekh bentshn. es efnt zikh di tir un es kumt -arayn
frier di baleboste, nekhome veyrakh, a vaybl a yafestoyer, a sakh
tsirung; ir geyt-nokh a kind, a yingele fun a yor zibn-akht, mit a
zaydn hemdele un mit a gold gearbet sametn yarmelkele oyfn
kop. bald kumen-on oykh di dinstn, a yidene a kekhin, a meydl a
|
די װעלט גײט צוריק: אַ סינעמאַ־פֿאַנטאַזיע לכּבֿוד חנוכּה
א. רב אַבֿרהמעלע װײראַך בענטשט חנוכּה־ליכטלעך
אױפֿן לײַװנט אַ נגידיש הױז פֿון אַלטפֿרענקישן שטאַט. אַלטפֿרענקיש,
נאָר רײַך מעבל. אַלטמאָדישע בילדער, צװישן זײ נאַפּאָלעאָן דער
ערשטער, קײסער אַלעקסאַנדער, אױך אַלטע ייִדישע גדולים און גאונים,
מעשענע העסעס אױף די װענט מיט סטריגעװע ליכט. פֿון דעם גלעזערנעם
אַלטן שראַנק קוקן־אַרױס גאָלדענע און זילבערנע כּלים. צװישן זײ אַן
אַלטער בעכער, אַן אַלטער הדס. גאַנץ פֿאָרנט בײַ דער טיר אַ גרױס
זילבערן חנוכּה־לעמפּל, פֿיליגראַנע אַרבעט, אונטערגעהאַלטן מיט צװײ
לײבן; אױבן פֿױגלען מיט מאָדנע אױסגעדרײטע קעפּ. אַלץ איז פֿאַרטיק
צו בענטשן חנוכּה־ליכטלעך. דער בעל־הבית אַלײן, רב אַבֿרהמעלע
װײראַך, אַ גבֿירישער יונגערמאַן, אַ טאַטע פֿון קינדער, שטײט גרײט מיטן
װעקסן ליכטל (דער שמשׂ) אין האַנט; ער װאַרט נאָר אױף דער
בעל־הביתטע מיט די דינסטן ― זײ זאָלן אַרײַנקומען פֿון קיך הערן אים
חנוכּה־ליכטלעך בענטשן. עס עפֿנט זיך די טיר און עס קומט ־אַרײַן
פֿריִער די בעל־הביתטע, נחמה װײראַך, אַ װײַבל אַ יפֿת־תּואר, אַ סך
צירונג; איר גײט־נאָך אַ קינד, אַ ייִנגעלע פֿון אַ יאָר זיבן־אַכט, מיט אַ
זײַדן העמדעלע און מיט אַ גאָלד געאַרבעט סאַמעטן יאַרמעלקעלע אױפֿן
קאָפּ. באַלד קומען־אָן אױך די דינסטן, אַ ייִדענע אַ קעכין, אַ מײדל אַ
|