אליהו הנבֿיא: אַ פֿאַנטאַסטישע געשיכטע מיט אַ רעטעניש לכּבֿוד פּסח, ספּעציעל פֿון קינדער װעגן
א
נישט גוט צו זײַן אַ בן־יחיד, אַ ציטעריקער בײַ טאַטע־מאַמע. „פֿון
זיבן אײנער געבליבן“. דאָ ― נישט שטײ, דאָרט ― נישט גײ. דאָס ―
נישט עס, יענץ ― נישט טרינק. דעם קאָפּ ― דעק צו. דעם האַלדז ―
פֿאַרבינד. די הענט ― באַהאַלט. די נאָז ― שנײַץ־אױס. אַך, נישט גוט,
נישט גוט צו זײַן אַ בן־יחיד. און נאָך אַ נגידס אַ ייִנגל דערצו. מײַן טאַטע
איז אַ נגיד. אַ חלפֿן איז ער. גײט־אַרום מיט אַ טאָרבע מינץ איבער די
קלײטן. בײַט זילבער אױף מינץ און מינץ אױף זילבער. זײַנען דערפֿאַר בײַ
אים די פֿינגער תּמיד שװאַרץ און די נעגל צעטראַסקעט. האָרעװען
האָרעװעט ער אַפֿילו זײער שטאַרק. אַלע טאָג אַז ער קומט אַהײם, איז ער אױס
געמידט און צעבראָכן. „נישטאָ קײן פֿיס ― קלאָגט ער זיך פֿאַר דער
מאַמע, ― נישטאָ קײן פֿיס, קײן סימן פֿון קײן פֿיס“...
נישטאָ קײן פֿיס ― עס קאָן זײַן. דערפֿאַר האָט ער אָבער
„פּרנסה־בשפֿע“. אַזױ זאָגן אַלע, און אַלע זײַנען אונדז מקנא, װאָס מיר האָבן
פּרנסה, און נאָך בשפֿע. די מאַמע איז צופֿרידן. איך אױך. „אַ פּסח בײַ
מיר הײַנטיקס יאָר ― אױף אַלע ייִדישע קינדער, רבונו של עולם“...
אַזױ זאָגט די מאַמע און דאַנקט גאָט, װאָס מיר האָבן אַזאַ פּסח. איך
אױך. נאָר װי דערלעבט מען אים שױן, אָט דעם פּסח?...
|
|
Elye hnovi: a fantastishe geshikhte mit a retenish lekoved peysekh,
spetsyel fun kinder vegn
#
nisht gut tsu zayn a bn-yokhid, a tsiteriker bay tate-mame. "fun
zibn eyner geblibn''. do ― nisht shtey, dort ― nisht gey. dos ―
nisht es, yents ― nisht trink. dem kop ― dek tsu. dem haldz ―
farbind. di hent ― bahalt. di noz ― shnayts-oys. akh, nisht gut,
nisht gut tsu zayn a bn-yokhid. un nokh a ngids a yingl dertsu. mayn tate
iz a noged. a khalfn iz er. geyt-arum mit a torbe mints iber di
kleytn. bayt zilber oyf mints un mints oyf zilber. zaynen derfar bay
im di finger tomed shvarts un di negl tsetrasket. horeven
horevet er afile zeyer shtark. ale tog az er kumt aheym, iz er oys
gemidt un tsebrokhn. "nishto keyn fis ― klogt er zikh far der
mame, ― nishto keyn fis, keyn simen fun keyn fis''...
nishto keyn fis ― es kon zayn. derfar hot er ober
"prnsh-bshfe''. azoy zogn ale, un ale zaynen undz mekane, vos mir hobn
parnose, un nokh bshfe. di mame iz tsufridn. ikh oykh. "a peysekh bay
mir hayntiks yor ― oyf ale yidishe kinder, reboyne shel oylem''...
azoy zogt di mame un dankt got, vos mir hobn aza peysekh. ikh
oykh. nor vi derlebt men im shoyn, ot dem peysekh?...
|
אליהו הנבֿיא: אַ פֿאַנטאַסטישע געשיכטע מיט אַ רעטעניש לכּבֿוד פּסח, ספּעציעל פֿון קינדער װעגן
א
נישט גוט צו זײַן אַ בן־יחיד, אַ ציטעריקער בײַ טאַטע־מאַמע. „פֿון
זיבן אײנער געבליבן“. דאָ ― נישט שטײ, דאָרט ― נישט גײ. דאָס ―
נישט עס, יענץ ― נישט טרינק. דעם קאָפּ ― דעק צו. דעם האַלדז ―
פֿאַרבינד. די הענט ― באַהאַלט. די נאָז ― שנײַץ־אױס. אַך, נישט גוט,
נישט גוט צו זײַן אַ בן־יחיד. און נאָך אַ נגידס אַ ייִנגל דערצו. מײַן טאַטע
איז אַ נגיד. אַ חלפֿן איז ער. גײט־אַרום מיט אַ טאָרבע מינץ איבער די
קלײטן. בײַט זילבער אױף מינץ און מינץ אױף זילבער. זײַנען דערפֿאַר בײַ
אים די פֿינגער תּמיד שװאַרץ און די נעגל צעטראַסקעט. האָרעװען
האָרעװעט ער אַפֿילו זײער שטאַרק. אַלע טאָג אַז ער קומט אַהײם, איז ער אױס
געמידט און צעבראָכן. „נישטאָ קײן פֿיס ― קלאָגט ער זיך פֿאַר דער
מאַמע, ― נישטאָ קײן פֿיס, קײן סימן פֿון קײן פֿיס“...
נישטאָ קײן פֿיס ― עס קאָן זײַן. דערפֿאַר האָט ער אָבער
„פּרנסה־בשפֿע“. אַזױ זאָגן אַלע, און אַלע זײַנען אונדז מקנא, װאָס מיר האָבן
פּרנסה, און נאָך בשפֿע. די מאַמע איז צופֿרידן. איך אױך. „אַ פּסח בײַ
מיר הײַנטיקס יאָר ― אױף אַלע ייִדישע קינדער, רבונו של עולם“...
אַזױ זאָגט די מאַמע און דאַנקט גאָט, װאָס מיר האָבן אַזאַ פּסח. איך
אױך. נאָר װי דערלעבט מען אים שױן, אָט דעם פּסח?...
|