קאָנקורענטן
אָ ראָמאַן לכּבֿוד פּורים
א
דעם גאַנצן טאָג פּורים האָט מנשה דער בחור מיט די גרױסע שטיװל
געקנאָטן די מאַזעפּעװקער לײמענע בלאָטע, און פּיניע דער אַלמנהס האָט
געטיאָפּקעט מיט די קרומע פֿיס.
זײ האָבן געטראָגן שלח־מנות.
מנשה דער בחור האָט געהאַט פּורים אין מאַזעפּעװקע די „גרעסטע
פּראַקטיקע“.
ער האָט געהאַט אַ פּאָר היפּשע פֿיס, װאָס האָבן געקאָנט אַרבעטן.
ער האָט געהאַט אַ פּאָר היפּשע הענט, װאָס האָבן געקאָנט טראָגן
עטלעכע בעקנס שלח־מנות מיטאַמאָל.
ער האָט געהאַט דערצו אַ געזונטן קאָפּ אױף צו געדענקען, װוּהין
מע דאַרף גײן פֿריִער, און װוּהין ― שפּעטער, װוּהין מע דאַרף טראָגן דעם
שלח־מנות און װוּהין ― יענעם שלח־מנות.
הײַנט די שטאָט אַלײן באַדאַרף מען קענען ― ס'איז אױך נישט קײן
קלײניקײט.
און װאָס װעט איר זאָגן מכּוח „פֿאַרבײַטן די יוצרות“?
װאָס פֿאַר אַ פּנים װעט איר, אַ שטײגער, האָבן, אַז איר װעט רבֿקהס
שלח־מנות, װאָס איר דאַרפֿט אָפּטראָגן צו לאהן, אַװעקטראָגן צוריק צו
רבֿקהן, אָדער פֿאַרקערט?
איר מײנט, ס'האָט זיך נישט געטראָפֿן אַזאַ מעשׂה בײַ אונדז אין
מאַזעפּעװקע?
|
|
konkurentn
o roman lekoved purem
#
dem gantsn tog purem hot Menashe der bokher mit di groyse shtivl
geknotn di mazepevker leymene blote, un pinye der almnhs hot
getyopket mit di krume fis.
zey hobn getrogn shlH-mones.
Menashe der bokher hot gehat purem in mazepevke di "greste
praktike''.
er hot gehat a por hipshe fis, vos hobn gekont arbetn.
er hot gehat a por hipshe hent, vos hobn gekont trogn
etlekhe bekns shlH-mones mitamol.
er hot gehat dertsu a gezuntn kop oyf tsu gedenken, vuhin
me darf geyn frier, un vuhin ― shpeter, vuhin me darf trogn dem
shlH-mones un vuhin ― yenem shlH-mones.
haynt di shtot aleyn badarf men kenen ― s'iz oykh nisht keyn
kleynikayt.
un vos vet ir zogn mikoyekh "farbaytn di yoytsres''?
vos far a ponem vet ir, a shteyger, hobn, az ir vet Rivkes
shlH-mones, vos ir darft optrogn tsu l#hn, avektrogn tsurik tsu
Rivken, oder farkert?
ir meynt, s'hot zikh nisht getrofn aza mayse bay undz in
mazepevke?
|
קאָנקורענטן
אָ ראָמאַן לכּבֿוד פּורים
א
דעם גאַנצן טאָג פּורים האָט מנשה דער בחור מיט די גרױסע שטיװל
געקנאָטן די מאַזעפּעװקער לײמענע בלאָטע, און פּיניע דער אַלמנהס האָט
געטיאָפּקעט מיט די קרומע פֿיס.
זײ האָבן געטראָגן שלח־מנות.
מנשה דער בחור האָט געהאַט פּורים אין מאַזעפּעװקע די „גרעסטע
פּראַקטיקע“.
ער האָט געהאַט אַ פּאָר היפּשע פֿיס, װאָס האָבן געקאָנט אַרבעטן.
ער האָט געהאַט אַ פּאָר היפּשע הענט, װאָס האָבן געקאָנט טראָגן
עטלעכע בעקנס שלח־מנות מיטאַמאָל.
ער האָט געהאַט דערצו אַ געזונטן קאָפּ אױף צו געדענקען, װוּהין
מע דאַרף גײן פֿריִער, און װוּהין ― שפּעטער, װוּהין מע דאַרף טראָגן דעם
שלח־מנות און װוּהין ― יענעם שלח־מנות.
הײַנט די שטאָט אַלײן באַדאַרף מען קענען ― ס'איז אױך נישט קײן
קלײניקײט.
און װאָס װעט איר זאָגן מכּוח „פֿאַרבײַטן די יוצרות“?
װאָס פֿאַר אַ פּנים װעט איר, אַ שטײגער, האָבן, אַז איר װעט רבֿקהס
שלח־מנות, װאָס איר דאַרפֿט אָפּטראָגן צו לאהן, אַװעקטראָגן צוריק צו
רבֿקהן, אָדער פֿאַרקערט?
איר מײנט, ס'האָט זיך נישט געטראָפֿן אַזאַ מעשׂה בײַ אונדז אין
מאַזעפּעװקע?
|