אַן אָנגעלײגטער ברית
― שלימזל! װען קומט איר אױס גײן צו־קינד? ערבֿ יום־טובֿ!
― קױם דערלעבט אַ נחת!
― אַז מיר װעלן װערט זײַן בײַ גאָט, װעט נאָך זײַן אַ ייִנגל אױך.
אָט װעט איר זען!
― זי מוז געבױרן משיחן, נישט אַנדערש!
אַזעלכע וכדומה אַזעלכע װערטלעך זײַנען געפֿלױגן דעם גאַנצן טאָג
בײַ הענעך דעם סטאָליער אין שטוב, און רײזל האָט זיך געקנײטשט,
געאָכקעט, זיך קײן אָרט נישט געקאָנט געפֿינען.
עס זײַנען געװען מינוטן אַזעלכע, װאָס זי האָט זיך באַהאַלטן אין
אַ װינקעלע, זיך געקנײַפּט דאָס פּנים, געריסן פֿון זיך שטיקער פֿלײש און
געבעטן אױף זיך דעם טױט.
― רבונו של עולם! זיסער פֿאָטער, האַרציקער, געטרײַער, העלף
מיר שטאַרבן!...
רײזל איז געגאַנגען צו־קינד נאָך פֿון גאַנץ פֿרי אָן, נאָר זי האָט
זיך באַהאַלטן, קײנער זאָל נישט װיסן. אַרום פֿאַרנאַכט, אַז עס האָבן
זי אַ כאַפּ געטאָן די רעכטע „װײען“, איז זי אַרײַנגעפֿאַלן אין בעט אַרײַן,
אָנגעהױבן ברעכן די הענט, צונױפֿגעקרעמפּעװעט די צײן, געװאָרן ברױן
און בלױ און האָט אױסגעשריִען נישט מיט איר קול:
― מאַמעניו! גיב מיר כּוח, איך זאָל קאָנען שטאַרבן!
שׂרה־רחל די באָבע, װאָס איז געשטאַנען איבער איר בעט, האָט שױן,
נישקשה, געזען אַזעלכע זאַכן. זי האָט זיך אָנגעבױגן צו איר מיט
פֿאַרקאַטשעטע אַרבל ביז די שפּיצעכיקע שװאַרצע עלנבױגנס און האָט זי
געטרײסט:
|
|
an ongeleygter bris
― shlimzl! ven kumt ir oys geyn tsu-kind? orev yum-tuv!
― koym derlebt a nakhes!
― az mir veln vert zayn bay got, vet nokh zayn a yingl oykh.
ot vet ir zen!
― zi muz geboyrn moshiyekhn, nisht andersh!
azelkhe ukhdoyme azelkhe vertlekh zaynen gefloygn dem gantsn tog
bay henekh dem stolyer in shtub, un reyzl hot zikh gekneytsht,
geokhket, zikh keyn ort nisht gekont gefinen.
es zaynen geven minutn azelkhe, vos zi hot zikh bahaltn in
a vinkele, zikh geknaypt dos ponem, gerisn fun zikh shtiker fleysh un
gebetn oyf zikh dem toyt.
― reboyne shel oylem! ziser foter, hartsiker, getrayer, helf
mir shtarbn!...
reyzl iz gegangen tsu-kind nokh fun gants fri on, nor zi hot
zikh bahaltn, keyner zol nisht visn. arum farnakht, az es hobn
zi a khap geton di rekhte "veyen'', iz zi arayngefaln in bet arayn,
ongehoybn brekhn di hent, tsunoyfgekrempevet di tseyn, gevorn broyn
un bloy un hot oysgeshrien nisht mit ir kol:
― mamenyu! gib mir tsutsi-koyekh, ikh zol konen shtarbn!
shore-rHl di bobe, vos iz geshtanen iber ir bet, hot shoyn,
nishkshh, gezen azelkhe zakhn. zi hot zikh ongeboygn tsu ir mit
farkatshete arbl biz di shpitsekhike shvartse elnboygns un hot zi
getreyst:
|
אַן אָנגעלײגטער ברית
― שלימזל! װען קומט איר אױס גײן צו־קינד? ערבֿ יום־טובֿ!
― קױם דערלעבט אַ נחת!
― אַז מיר װעלן װערט זײַן בײַ גאָט, װעט נאָך זײַן אַ ייִנגל אױך.
אָט װעט איר זען!
― זי מוז געבױרן משיחן, נישט אַנדערש!
אַזעלכע וכדומה אַזעלכע װערטלעך זײַנען געפֿלױגן דעם גאַנצן טאָג
בײַ הענעך דעם סטאָליער אין שטוב, און רײזל האָט זיך געקנײטשט,
געאָכקעט, זיך קײן אָרט נישט געקאָנט געפֿינען.
עס זײַנען געװען מינוטן אַזעלכע, װאָס זי האָט זיך באַהאַלטן אין
אַ װינקעלע, זיך געקנײַפּט דאָס פּנים, געריסן פֿון זיך שטיקער פֿלײש און
געבעטן אױף זיך דעם טױט.
― רבונו של עולם! זיסער פֿאָטער, האַרציקער, געטרײַער, העלף
מיר שטאַרבן!...
רײזל איז געגאַנגען צו־קינד נאָך פֿון גאַנץ פֿרי אָן, נאָר זי האָט
זיך באַהאַלטן, קײנער זאָל נישט װיסן. אַרום פֿאַרנאַכט, אַז עס האָבן
זי אַ כאַפּ געטאָן די רעכטע „װײען“, איז זי אַרײַנגעפֿאַלן אין בעט אַרײַן,
אָנגעהױבן ברעכן די הענט, צונױפֿגעקרעמפּעװעט די צײן, געװאָרן ברױן
און בלױ און האָט אױסגעשריִען נישט מיט איר קול:
― מאַמעניו! גיב מיר כּוח, איך זאָל קאָנען שטאַרבן!
שׂרה־רחל די באָבע, װאָס איז געשטאַנען איבער איר בעט, האָט שױן,
נישקשה, געזען אַזעלכע זאַכן. זי האָט זיך אָנגעבױגן צו איר מיט
פֿאַרקאַטשעטע אַרבל ביז די שפּיצעכיקע שװאַרצע עלנבױגנס און האָט זי
געטרײסט:
|